Εικαστική Παρέμβαση στον αύλειο χώρο
Η συζήτηση για την ανάπλαση του μικρού αλλά τόσο σημαντικού αύλειου χώρου του σχολείου μας είχε ξεκινήσει από καιρό. Η ανάγκη όμως κάθε σχέδιο παρέμβασης αφενός να συνδέεται με το νεοκλασικό κτίριο και την ιδιαίτερη φυσιογνωμία του, αφετέρου δε με την ιστορία του σχολείου μας που είναι και συνάμα ιστορία της πόλης μας, μάς ανάγκαζε να είμαστε συγκρατημένοι και πολύ προσεκτικοί στις επιλογές μας.
Με αφορμή το περιβαλλοντικό πρόγραμμα "Ομορφαίνω τη γειτονιά μου" που σχεδιάστηκε στην αρχή της χρονιάς και κυρίως την απαίτηση της δύσκολης εποχής που ζούμε για δημιουργικότητα και ελπίδα αποφασίσαμε να λάβουμε δράση.
Αρχικά στραφήκαμε στο Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων αλλά και σε μεμονωμένους γονείς του σχολείου μας και μοιραστήκαμε μαζί τους τις σκέψεις, το όραμά μας. Η ανταπόκριση ήταν άμεση και συγκινητική και είχε ως αποτέλεσμα την αναμόρφωση του μαντρότοιχου επί της οδού Μπατή, το σχεδιασμό παιχνιδιών στην αυλή του σχολείου, τη λείανση του εσωτερικού μαντρότοιχου και εν γένει τον καλλωπισμό του χώρου. Γονείς του σχολείου προσφέροντας απλόχερα τον ελεύθερο προσωπικό τους χρόνο κατέδειξαν την αποτελεσματικότητα της εθελοντικής εργασίας αναβαθμίζοντας το σχολικό μας περιβάλλον.
Αναθαρρώντας και πάντα ελπίζοντας αναζητήσαμε εικαστικούς της περιοχής μας. Το σχολείο μας είναι μέρος της ιστορίας αυτού του τόπου, δίνει ένα δυναμικό παρόν τα τελευταία χρόνια με πολιτιστικές και εκπαιδευτικές δράσεις και έχει ανάγκη από ένα μέλλον δημοκρατικό και ανοιχτό προς την τοπική μας κοινωνία. Η Διεύθυνση Παιδείας Πολιτισμού Αθλητισμού και Νέας Γενιάς του Δήμου Αχαρνών και συγκεκριμένα οι ζωγράφοι- αγιογράφοι κ. κ. Λαζάρου Σπυριδούλα και Γκίκα Μαρία καθώς και ο ζωγράφος- γλύπτης κ. Δημήτρης Βάθης, ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα μας, μας επισκέφθηκαν, γνώρισαν το σχολείο μας κι εμάς και μας κατέθεσαν την πρότασή τους για ένα πανέμορφο τρίπτυχο εικαστικό δημιούργημα πουαντιγιστικού ρεύματος, που πραγματικά μας ανοίγει νέους δρόμους. Το έργο αποτελείται από το Σπίτι της Αγάπης, το Δέντρο της Ζωής και το Καράβι της Ελπίδας.
Σήμερα κι έπειτα από πολλές ώρες κοπιαστικής δουλειάς, όπως οι ίδιοι/ες μπορείτε να τεκμηριώσετε, αυτό το υπέροχο δημιούργημα, το οποίο τα παιδιά μας χαϊδεύουν και φροντίζουν με τα μάτια και με τα χεριά εδώ και δύο μήνες, μας έχει δώσει καινούρια πνοή. Ελκύει το βλέμμα και οδηγεί τη σκέψη σε όνειρα και σχέδια για το αύριο. Φιλοδοξούμε να κάνουμε την αυλή μας μια υπαίθρια Πινακοθήκη, χώρο που θα μπορούμε να διηγηθούμε ιστορίες και παίξουμε πολλά παιχνίδια. Ανυπομονούμε να σας καλέσουμε σε νέες πολιτιστικές δράσεις με αφορμή αυτό το έργο. Ελπίζουμε να προσθέσουμε κι άλλα έργα και να μάθουμε όσα περισσότερα μπορούμε διεπιστημονικά και βιωματικά ως σύγχρονο σχολείο, ανοιχτό στην τοπική κοινωνία, ελεύθερο, δημοκρατικό για όλα τα παιδιά.
Καλή μας συνέχεια!
* Ευχαριστούμε από καρδιάς τον Δήμο Αχαρνών και συγκεκριμένα τον Πρόεδρο της Σχολικής Επιτροπής, κ. Καρυδάκη, για τα πολλά λίτρα χρώματος που μας παραχώρησε, την Προϊσταμένη της Διεύθυνσης Παιδείας Πολιτισμού Αθλητισμού και Νέας Γενιάς του Δήμου Αχαρνών, κ. Μαρκουτσάκη, και τους εξαίρετους εικαστικούς που αγκάλιασαν το σχολείο μας, ενστερνίστηκαν το όραμά μας και το ανέδειξαν,τις κυρίες Λαζάρου και Γκίκα και τον κ. Βάθη.
* Επίσης το Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων και όλους τους γονείς που διαθέτοντας το μεράκι, τον πολύτιμο ελεύθερο χρόνο τους και διάφορα υλικά συνέβαλαν στην αναμόρφωση της αυλής μας!
ΤΟ ΚΟΥΤΣΟ
Το κουτσό (Hopscotch) είναι ένα παιδικό παιχνίδι που μπορεί να παίζεται με αρκετούς παίκτες ή μόνο με ένα. Παίζεται σχεδόν σε όλο τον κόσμο και κάθε χώρα έχει τη δική της ονομασία για το χαρούμενο αυτό παιχνίδι.Στην Ινδία λέγεται Stapu, στην Ισπανία Rayuela. Στην Λατινική Αμερρική golοsa, στην Πολωνία Klasy, στην Ιταλία Campana ή Mondo. Στη Βραζιλία τα παιδιά το λένε Amarelinha. Στην Αλβανία ονομάζεται Rrasavi.
Πώς παίζεται;
Α' τρόπος
Β' τρόπος
Κάθε παιδί διαλέγει την πέτρα του, που πρέπει να είναι πλακέ και ελαφριά. Ορίζουν ένα σημάδι και κάθε παιδί ρίχνει την πέτρα του στο σημάδι. Όποιου η πέτρα πάει μακρύτερα, εκείνο θα παίξει πρώτο. Ύστερα αρχίζει το παιχνίδι κι όποιο παιδί παίξει πρώτο, πετάει την πέτρα του στο πρώτο τετράγωνο, από μια απόσταση ως 3 βήματα περίπου. Αν τυχόν η πέτρα πέσει είτε έξω από το τετράγωνο είτε πάνω στη γραμμή, τότε το παιδί χάνει τη σειρά του και πρέπει να περιμένει να παίξουν όλοι οι άλλοι για να ξαναρίξει. Αν πέσει μέσα στο τετράγωνο, τότε πηδάει κι αυτό μέσα, πατώντας μόνο στο δεξί πόδι και μ' αυτό σπρώχνει την πέτρα στο επόμενο τετράγωνο.Όταν φτάσει στο τρίτο, τότε κάνει το λεγόμενο γεφυράκι, δηλαδή σπρώχνει την πέτρα πάνω στη γραμμή, που είναι ανάμεσα στα 2 τετράγωνα του (4) και πατάει με τα 2 πόδια. Κατόπιν στηρίζεται πάλι στο δεξί πόδι και σπρώχνει την πέτρα στο πέμπτο τετράγωνο κι από κει στο κεντρικό τετράγωνο του (6), οπότε κάνει πάλι το γεφυράκι, έχοντας την πέτρα στο μεσιανό τετράγωνο και πατώντας με τα 2 πόδια του στα δυο ακριανά. Αμέσως μετά κάνει μεταβολή πηδώντας και τότε έχει το δικαίωμα είτε να κάνει πάλι το γεφυράκι και να σπρώξει την πέτρα με το κουτσό στο πέμπτο τετράγωνο είτε να σκύψει και να την πιάσει με το χέρι και να την πετάξει στο πέμπτο τετράγωνο. Συνεχίζει ύστερα το κουτσό και γυρίζει πίσω βγάζοντας την πέτρα έξω. Έρχεται κατόπιν η σειρά από τα άλλα παιδιά να κάνουν τον πρώτο γύρο.
Ο δεύτερος γύρος λέγεται Τουβλάκι, γιατί όλη η διαδρομή γίνεται τοποθετώντας ένα σπασμένο τουβλάκι στη ράχη του ποδιού και πηδώντας ελαφρά από ένα τετράγωνο στο άλλο, έτσι ώστε να μην πέσει το τουβλάκι κάτω.
Ο τρίτος γύρος λέγεται Πλάτη. Σ' αυτόν ο παίκτης τοποθετεί την πέτρα του επάνω στην πλάτη του και πηδάει από το ένα τετράγωνο στο άλλο κουτσός πάντα και σκύβοντας για να μην πέσει η πέτρα του χάμω.
Ο τέταρτος γύρος είναι το Χεράκι. Σ' αυτόν η πέτρα τοποθετείται πάνω στη ράχη του αριστερού χεριού και ο παίκτης πρέπει να κάνει όλη τη διαδρομή πηδηχτά, προσέχοντας να μην του πέσει η πέτρα. Στην επιστροφή, καθώς θα κάνει τη μεταβολή πηδηχτά στο έκτο τετράγωνο, πετάει και την πέτρα ψηλά, γυρίζοντας το χέρι του και κατά την επιστροφή την κρατάει πια στην τεντωμένη παλάμη του.
Ο πέμπτος και τελευταίος γύρος είναι το Τυφλό. Ο παίκτης τοποθετεί την πέτρα πάνω στο μέτωπό του και γέρνει το κεφάλι του κατά πίσω, προσέχοντας να μην πέσει η πέτρα. Έτσι κάνει όλη τη διαδρομή, χωρίς να βλέπει που πατάει και προσέχοντας να μην πατήσει στη γραμμή ή να μη βγει έξω από τα τετράγωνα, αλλιώς καίγεται και ξαναρχίζει. Όταν τα παιδιά παίζουν ομαδικά, νικάει εκείνη η ομάδα που οι παίκτες της έχουν καεί τις λιγότερες φορές.